short poem in Punjabi Archives

ਕਵਿਤਾ : ਜੁਰਮਾਨਾ

ਸਭ ਚੀਂ ਚੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਕਲ ਕਲ ਕਰਦੀਆਂ ਨਦੀਆਂ ਦਾ ਸਭ ਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਬਿਰਖਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਹੀ

ਕਵਿਤਾ : ਗੰਦਲਾਂ ਦਾ ਸਾਗ ਗੰਦਲਾਂ ਦਾ ਸਾਗ ਮੇਰੇ ਮੰਮੀ ਜੀ ਨੇ ਤੋੜ ਕੇ, ਚਾਰ, ਪੰਜ ਰੁੱਗ ਬਾਬੂ, ਪਾਲਕ ਦੇ

ਖਜੂਰ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ, ਪਾਪਾ ਜੀ ਖਵਾਓ ਖਜੂਰ। ਰੇਤਲੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਹੋਵੇ, ਤੇਜ਼ ਧੁੱਪ ‘ਚ ਪੱਕ-ਪੱਕ ਚੋਵੇ। ਦੇਖਣੀ ਹੈ

ਕਵਿਤਾ : ਭਾਰੇ-ਭਾਰੇ ਬਸਤੇ ਮੈਡਮ ਜੀ ਨਮਸਤੇ, ਸੋਹਣੇ ਸਾਡੇ ਬਸਤੇ। ਹੈ ਬੜੇ ਭਾਰੇ ਨੇ, ਕਰਾ ਦਿਓ ਹਲਕੇ। ਚੁੱਕ ਨਹੀਓਂ ਹੁੰਦੇ,

ਬੱਚਿਓ ਠੰਡ ਦਿਖਾਵੇ ਰੰਗ ਬੱਚਿਓ ਠੰਡ ਦਿਖਾਵੇ ਰੰਗ। ਢਕੋ ਤਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਤੰਗ। ਟੌਹਰ ਪਿੱਛੇ ਬਹੁਤਾ ਨਾ ਜਾਓ, ਅੱਧੀ ਬਾਂਹ

ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਉਸ ਹਵਾ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂ ਸਮਾਂ ਕਿਉਂ ਸੋਚੇ ਉਸ ਹਵਾ ਬਾਰੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਹਿ ਰਹੇ ਖ਼ੂਨ ਨੂੰ ਸੁਕਾਉਂਦੀ ਨਹੀਂ

ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ, ਹਾਂ ਮੈਂ ਪੇਂਡੂ ਪਰ ਸ਼ਹਿਰੀਏ ਢੰਗ ਦਾ ਹਾਂ। ਸਮਝਾਂ ਫ਼ਾਰਸੀ, ਉਰਦੂ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਬੋਲਾਂ,

ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਛਪੀ ਤੂੰ ਅਖ਼ਬਾਰ ਲੱਭ ਕੇ ਸੰਭਾਲਿਆ ਤੇਰਾ ਸੰਭਾਲਣਾ ਮੈਂ ਹੁਣ ਤਕ ਸਾਂਭਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਗਦੀਪ ਸਿੱਧੂ

ਮਾਂ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਮਹਾਨਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈਮਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕੁਰਬਾਨ। ਮਮਤਾ ਦੀ ਦੇਵੀ ਹੈ ਮਾਂਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸੱਚੇ

ਸਭ ਹੋਣ ਇੱਕ ਬਰਾਬਰ ਇੱਥੇ, ਛੋਟਾ – ਵੱਡਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਇੱਥੇ। ਜਾਤ-ਪਾਤ ਦਾ ਨਾ ਚੱਕਰ ਇੱਥੇ, ਧਰਮਾਂ ਦੀ ਨਾ ਕੋਈ