kavita in Punjabi Archives

ਕਵਿਤਾ : ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ

ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ ਬੋਲੀ ਜੋ ਮਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਬੋਲੀ ਦਿਲ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਜੋ ਉਸ ਕਦੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹੀ

ਖਜੂਰ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤਾਂ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ, ਪਾਪਾ ਜੀ ਖਵਾਓ ਖਜੂਰ। ਰੇਤਲੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿਚ ਹੋਵੇ, ਤੇਜ਼ ਧੁੱਪ ‘ਚ ਪੱਕ-ਪੱਕ ਚੋਵੇ। ਦੇਖਣੀ ਹੈ

ਬੜਾ ਚਿਰ ਬੈਠੇ ਰਹੀਏ ਹੁਣ ਸੇਕ ਅੱਗੇ। ਸੂਰਜ ਦੀ ਧੁੱਪ ਵੀ ਵਾਹਵਾ ਚੰਗੀ ਲੱਗੇ। ਸੰਘਣੇ ਧੂੰਏ ਵਾਂਗ ਧੁੰਦ ਛਾਈ ਰਹੇ,

ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਉਸ ਹਵਾ ਬਾਰੇ ਸੋਚਾਂ ਸਮਾਂ ਕਿਉਂ ਸੋਚੇ ਉਸ ਹਵਾ ਬਾਰੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਵਹਿ ਰਹੇ ਖ਼ੂਨ ਨੂੰ ਸੁਕਾਉਂਦੀ ਨਹੀਂ

ਮੈਂ ਪੰਜਾਬੀ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ, ਹਾਂ ਮੈਂ ਪੇਂਡੂ ਪਰ ਸ਼ਹਿਰੀਏ ਢੰਗ ਦਾ ਹਾਂ। ਸਮਝਾਂ ਫ਼ਾਰਸੀ, ਉਰਦੂ ਵੀ ਖ਼ੂਬ ਬੋਲਾਂ,

ਬੱਚਾ ਘਰ ਦਾ ਇਕ ਜੀਅ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਸਾਰੇ ਜੀਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਹੁੰਦਾ ਬੱਚਾ ਜਦੋਂ ਘਰ ਹੁੰਦਾ ਇਕ ਕਮਰੇ ‘ਚ

ਮਾਂ ਤਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਮਹਾਨਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਲਈਮਾਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕੁਰਬਾਨ। ਮਮਤਾ ਦੀ ਦੇਵੀ ਹੈ ਮਾਂਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਸੱਚੇ

ਮਾਂ ਦੀ ਮੈਂ ਕੀ ਸਿਫ਼ਤ ਕਰਾਂ, ਮਾਂ ਤਾਂ ਸੰਘਣੀ ਛਾਂ ਹੈ ਦੋਸਤੋ, ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਹਰ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਦਲੇ, ਪਰ ਕਦੇ ਨਾ

ਪੂਜਣ ਯੋਗ ਹੈ ਮਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੇ, ਪੂਜਣ ਯੋਗ ਹੈ ਮਾਂ ਆਖਣ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ, ਦੂਜਾ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਂ

ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਹੋਰ ਛਾਂ ਨਾ ਕੋਈ, ਜਿਸਨੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰਸਾਇਆ ਏ। ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਦੌਲਤ ਨਾ ਕੋਈ, ਜਿਸਦਾ ਮੁੱਲ ਕਿਸੇ