poetry comprehension in Punjabi Archives - Page 9 of 9

ਇਹ ਬੇਪਰਵਾਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ,ਮੌਤ ਨੂੰ ਮਖੌਲਾਂ ਕਰਨ,ਮਰਨ ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ।ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇਹ ਕਰਨ ਗੁਲਾਮੀ,ਜਾਨ ਕੋਹ ਆਪਣੀ ਵਾਰ ਦਿੰਦੇਪਰ ਟੈਂ ਨਾ

ਨਿੰਦਕ

ਕਾਊ ਕਪੂਰ ਨਾ ਚਖਈ ਦੁਰਗੰਧਿ ਸੁਖਾਵੈ।।ਹਾਥੀ ਨੀਰ ਨਵ੍ਹਾਲੀਐ ਸਿਰਿ ਛਾਰ ਛੁਡਾਵੈ।।ਤੁੰਮੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਿੰਜੀਐ ਕਉੜਤ ਨਾ ਜਾਵੈ।।ਸਿੰਮਲ ਰੁੱਖ ਸਰੇਵੀਐ ਫਲ਼ ਹਥਿ

ਰਹੀ ਵਾਸਤੇ ਘੱਤ ਸਮੇਂ ਨੇ, ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ।ਫੜ – ਫੜ ਰਹੀ ਧਰੀਕ, ਸਮੇਂ ਖਿਸਕਾਈ ਕੰਨੀ।ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਸਕੀ ਰੋਕ, ਅਟਕ ਜੋ

ਮਮਤਾ ਕੀ ਹੁੰਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਪੁਛਿਓ ਅਨਾਥ ਕੋਲੋਂ,ਮਿਲ ਜਾਊ ਜਵਾਬ ਆਪੇ ਤੁਸੀਂ ਸਵਾਲ ਰੱਖਿਓ।ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਮੋਹ ਪਾਲੋ ਰਹਿ ਕੇ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ

ਉਹ ਕਿੱਧਰ ਗਏ ਦਿਹਾੜੇਜਦ ਛੱਤੋ ਦੇ ਪਿਛਵਾੜੇ।ਸਾਂ ਬੇਰ ਛੱਤੋ ਦਾ ਢਾਂਹਦੇ,ਹੱਸ – ਹੱਸ ਕੇ ਗਾਲਾਂ ਖਾਂਦੇ।ਕਰ ਲਾਗੇ – ਲਾਗੇ ਸਿਰੀਆਂ,ਉਹ

ਅੱਲੜ ਬੱਲੜ੍ਹ ਬਾਵੇ ਦਾ,ਬਾਵਾ ਕਣਕ ਲਿਆਵੇਗਾ।ਬਾਵੀ ਬਹਿ ਕੇ ਛੱਟੇਗੀ,ਮਾਂ ਪੂਣੀਆਂ ਵੱਟੇਗੀ,ਬਾਵੀ ਮੰਨ ਪਕਾਵੇਗੀ,ਬਾਵਾ ਬੈਠਾ ਖਾਵੇਗਾ। ਪ੍ਰਸ਼ਨ 1. ਬਾਵਾ ਕੀ ਲੈ

ਅੱਜ ਆਖਾਂ ਵਾਰਸ ਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਕਿਤੋਂ ਕਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋਲ,ਤੇ ਅੱਜ ਕਿਤਾਬੇ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਕੋਈ ਅਗਲਾ ਵਰਕਾ ਫੋਲ।ਇੱਕ ਰੋਈ ਸੀ ਧੀ

ਮਾਂ ਛਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਿਕੜੇ ਜਹੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ,ਸੋਮਾ ਉਹ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦਾ ਰੱਬ ਨੇ ਪਸਾਰਿਆ।ਅੱਜ ਤੀਕਣ ਜੀਹਦਾ ਕਿਸੇ ਥਾਹ ਤਲ਼ਾ ਨਹੀਂ