poetry comprehension in Punjabi

ਕਾਂਵਾਂ ਦੇ ਸੁਨੇਹਾ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕਾਵਾਂ ਜਾ ਕੇ ਦੇ ਵੇ ਸੁਨੇਹਾ ਮੇਰੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਪਾਉਂਦੀ ਪਾਉਂਦੀ ਅਸੀਸਾਂ ਮੈਂ ਪਹੁੰਚ

ਮਾਂਵਾਂ ਠੰਢੀਆਂ ਛਾਵਾਂ ਮਾਂ ਦੀ ਛਾਂ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਨਿੱਕੜੇ ਜਿਹੇ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ। ਸੋਮਾ ਉਹ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦਾ ਰੱਬ ਨੇ ਪਸਾਰਿਆ। ਅੱਜ

ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਦੀਵਾ ਅਸੀਂ ਦੋਸਤੀ ਦਾ ਦੀਵਾ, ਗੁਲ ਹੋਣ ਨਹੀਓ ਦਿੱਤਾ। ਆਏ ਝੱਖੜ ਹਨੇਰੀਆਂ ਤੇ ਕਈ ਆਏ ਨੇ ਤੂਫ਼ਾਨ। ਸਾਡੀ

ਇਹ ਬੇਪਰਵਾਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇਹ ਬੇਪਰਵਾਹ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮੌਤ ਨੂੰ ਮਖੌਲਾਂ ਕਰਨ ਮਰਨ ਥੀਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੇ। ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਇਹ ਕਰਨ

ਹੱਸ – ਹੱਸ ਕੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਜਾਣ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਅਸੀਂ ਬਣਾ ਲਈਏ। ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਰੋਣੇ ਰੋ – ਰੋ ਕੇ, ਅਸੀਂ

ਦਾਤਰੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਦੰਦੇ, ਪਰ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਦੋਨੋਂ ਪਾਸੇ ਦੰਦੇ। ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਨਾਂ ਤੂੰ ਐਵੇਂ ਸੁਣਿਆ

ਜੇ ਜੰਗ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦਾ ਕਾਫ਼ਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਤਾਂ ਕਰੀਏ, ਮੰਜ਼ਿਲ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਿਲ ਹੀ ਜਾਏਗੀ। ਗੋਲੀ ਜੇ ਚਲਦੀ

ਪੀਂਘਾਂ ਕਿਥੇ ਪਾਵਾਂ ਪਿਪਲਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਬੋਹੜ ਗਵਾ ਲਏ, ਬੋਹੜ ਦੇ ਸੰਗ ਛਾਵਾਂ ਟਾਹਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਆਏ ਸਫੈਦੇ, ਪੀਂਘਾਂ ਕਿਥੇ ਪਾਵਾਂ।

ਜਿੰਦਗੀ ਮਿਲੀ ਹੈ ਜਿਊਣ ਦੇ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਖੂਬਸੂਰਤ ਕਵਿਤਾ ਹੈ ਸੁੱਖ – ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਇਸ ਨੂੰ ਗੁਣਗੁਣਾਂਦੇ ਰਹੋ। ਜਿੰਦਗੀ

ਔਰਤ ਰੱਬਾ! ਕਿਹੜੇ ਬੁਰੇ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਸੀ ਔਰਤ ਨੇ ਜੋ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜ਼ੁਲਮਾਂ ਨੂੰ ਸਹਿੰਦੀ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਉਹ? ਦਹੇਜ