Poems

ਸੁਪਨੇ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਮਿਲੇ ਅਸਾਨੂੰ,ਅਸਾਂ ਧਾ ਗਲਵੱਕੜੀ ਪਾਈ।ਨਿਰਾ ਨੂਰ ਤੁਸੀਂ ਹੱਥ ਨਾ ਆਏ,ਸਾਡੀ ਕੰਬਦੀ ਰਹੀ ਕਲਾਈ।ਧਾ ਚਰਨਾਂ ਤੇ ਸੀਸ ਨਿਵਾਇਆ,ਸਾਡੇ

ਓ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਬੰਦਿਓ ਪੂਜੋ ਉਹਨਾਂ ਨੇਕ ਇਨਸਾਨਾਂ ਨੂੰ,ਦੇਸ਼ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਵਾਰ ਗਏ ਜੋ, ਪਿਆਰੀਆਂ – ਪਿਆਰੀਆਂ ਜਾਨਾਂ ਨੂੰ।ਸਰੂਆਂ ਵਰਗੇ,

ਕੁੱਝ ਰੁੱਖ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਤ ਲਗਦੇ ਨੇ,ਕੁੱਝ ਰੁੱਖ ਲਗਦੇ ਮਾਂਵਾਂ।ਕੁੱਝ ਰੁੱਖ ਨੂੰਹਾਂ ਧੀਆਂ ਲਗਦੇ,ਕੁਝ ਰੁੱਖ ਵਾਂਗ ਭਰਾਵਾਂ।ਕੁੱਝ ਰੁੱਖ ਮੇਰੇ ਬਾਬੇ ਵਾਂਕਣ,ਪੁੱਤਰ

ਨਿੱਤ ਬਦਲਦੀ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ,ਰਿਸ਼ਤੇ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਬਦਲਦੇ ਨੇ।ਪਰ ਵਿੱਦਿਆ ਅਜਿਹਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੈ,ਜੋ ਟੁੱਟਦਾ ਹੈ ਨਾ ਛੁੱਟਦਾ ਹੈ।ਵਿੱਦਿਆ ਉਹ ਕੀਮਤੀ ਗਹਿਣਾ

ਬੇਟੇ ਖ਼ਾਤਰ ਬਾਬਲਾ, ਬੇਟੀ ਨੂੰ ਨਾ ਮਾਰ।ਜੇਕਰ ਬੇਟੀ ਨਾ ਰਹੀ, ਰਹਿਣਾ ਨਾ ਸੰਸਾਰ।ਸਾਥ ਸ਼ਰੀਕਾ ਜੇ ਦਵੇ, ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੇ ਸਰਕਾਰ।ਫਿਰ ਨਾ

ਪੜ੍ਹਿਆ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿੱਚ,ਇਹ ਵੀ ਇੱਕ ਵਿਵੇਕ।ਨਿਰੰਕਾਰ ਭਗਵਾਨ ਦੇ,ਹੁੰਦੇ ਰੂਪ ਅਨੇਕ।ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਨੂੰ ਪੱਲੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲਓ,ਆਖੇ ਪਿਆ ਸੁਕਰਾਤ।ਸੱਚ ਦੀ ਨਗਰੀ

ਦੋ ਟੋਟਿਆਂ ਵਿੱਚ ਭੌਂ ਟੁੱਟੀ,ਇੱਕ ਮਹਿਲਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਢੋਕਾਂ ਦਾ।ਦੋ ਧੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖ਼ਲਕਤ ਵੰਡੀ,ਇੱਕ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਜੋਕਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਸ਼ਨ